Struktura kursów

Odpowiedni plan jest połową sukcesu edukacyjnego. Jest to jednocześnie główny problem, który staramy się rozwiązać.

Większość osób ma trudność z zaplanowaniem nauki, oszacowaniem materiału, samodzielnym podzieleniem go na części oraz regularnym mierzeniem postępu. W ramach tego filaru działamy na dwa sposoby: tworzymy narzędzia do zarządzania nauką oraz uświadamiamy, ile czasu jest rzeczywiście potrzebne na solidne przygotowanie do egzaminu.

Cel bez planu realizacji pozostaje jedynie życzeniem. A najlepszy plan to taki, który jesteśmy w stanie zrealizować.

Tworząc nasze kursy, staramy się dokładnie szacować czas potrzebny na ich przerobienie. Tylko wtedy kursanci mogą spodziewać się wymarzonych efektów. Jednocześnie dobrze stworzony plan pracy daje nam poczucie bezpieczeństwa, nie musimy się wtedy śpieszyć i uczymy się skuteczniej.

Przy nauce zawsze trzeba mieć plan. Są jednak sytuacje, gdy trzymanie się go może nie być najlepszym pomysłem. Wtedy trzeba go po prostu zmienić na inny, lepszy! Dzięki monitorowaniu progresu nauki każdy z kursantów wie czy i jakie posiada zaległości. Dzięki temu, może odpowiednio szybko zareagować i nie obudzić się na kilka dni przed egzaminem z „ręką w nocniku”. 😉

Świadoma organizacja wiedzy jest niezwykłą motywacją do dalszego rozwoju. Odpowiednia systematyzacja materiału pozwala uczyć się „warstwowo” – budując kolejne poziomy szczegółowości na solidnych fundamentach.

Jednocześnie właściwa konstrukcja treści zaoszczędza dużo czasu, zwykle marnowanego na samodzielne decydowaniu o tym, w jakiej kolejności przerabiać materiał, jak go powtarzać i jak katalogować swoją niewiedzę.

Celem systematyzacji wiedzy jest doprowadzenie Cię do pewności, że Twoja wiedza jest w odpowiedni sposób zorganizowana, dostępna w każdym momencie do użycia i zintegrowana z tym, co już wiesz. Innymi słowy – jej celem jest rozwinięcie stanu świadomej kompetencji.

Proces odtwarzania wiedzy z pamięci długotrwałej jest kluczowy dla efektywnej nauki. Przywracając informacje do pamięci operacyjnej sygnalizujemy mózgowi, że są one istotne i dostęp do nich należy wzmocnić.

Samo powtarzanie musi być jednak przeprowadzane w odpowiedni sposób, aby uniknąć zjawiska iluzji wiedzy. Polega ono na przekonaniu, że zakodowaliśmy dane informacje, ale w kluczowym momencie, na przykład na egzaminie, są one niedostępne.

Właśnie dlatego powtórki muszą polegać na odtwarzaniu materiału, a nie tylko jego przeglądaniu. W tym pomagają zamieszczone na kursie pytania otwarte, wizualizacje i prowadzenie notatek w specjalnym albumie.

W trakcie nauki może przyjść moment, w którym materiału jest zbyt dużo, a czasu zbyt mało.

Właśnie w takich chwilach odpowiednie zorganizowania materiału może decydować o sukcesie lub porażce edukacyjnej. Istnieje wiele metod organizowania i hierarchizowania informacji, jednak dwie techniki wyróżniają się na tle innych – mapy myśli czy też mapy kontekstów oraz metody wizualizacji. Obie wykorzystujemy na naszych kursach.

Uczenie innych to niezwykle efektywna metodę nauki samego siebie. Jeśli potrafimy wytłumaczyć drugiej osobie dane zagadnienie, to prawdopodobnie je rozumiemy i zapamiętamy na długo.

Zgromadzenie tysięcy osób „przy jednym podręczniku” pozwala nam na stałe doskonalenie materiałów edukacyjnych poprzez pytania, dyskusje i liczne sugestie. Poza uczestnikami, na platformie stale obecni są moderatorzy, którzy pomagają w nauce, rozwiązują na bieżąco problemy oraz dbają o aktualizację treści.

Masz problem ze zrozumieniem materiału? Masz wątpliwości co do aktualności przedstawionych treści? A może masz pomysł na lepsze przedstawienie zagadnienia?

Na naszych kursach, dzięki społecznościowym narzędziom do komunikacji, odpowiadamy na wszelkie pytania i wątpliwości, a sugestie przekuwamy w aktualizacje treści! W przypadku tradycyjnych podręczników nie ma takiej możliwości.

Dodatkowo wszyscy uczestnicy wzajemnie się motywują i pomagają sobie nawzajem! A ponieważ każda dyskusja zostaje przypięta tam, gdzie zrodziło się pytanie, każda nowa osoba może czerpać wiedzę pozostawioną w tysiącach merytorycznych komentarzy.

Na platformie dzielimy się nie tylko wiedzą medyczną! Elementarną częścią naszej społecznościowej, edukacyjnej platformy są wstępy do lekcji. Tam dzielimy się sprawdzonymi wytycznymi edukacyjnymi, często bardzo świeżymi.

Dzięki nim nawyki edukacyjne wielu kursantów przechodzą przeobrażenie i wielu z nich nie wyobraża sobie już powrotu do tradycyjnych metod. Nie wierzysz? Sprawdź nasze recenzje!

Poprzez motywację rozumiemy zbiór działań, które mają na celu tworzenie wspierającego środowiska. Ma ono pomóc Ci wybrać i zrealizować konkretny cel dydaktyczny oraz dobrać do tego odpowiednie narzędzia.

Fundamenty filaru Motywacja stanowią idee dwóch osób – Susan Ambrose i Carol Dweck.

Pierwsza z nich, Susan Ambrose, opisuje trzy kluczowe czynniki wpływające na motywację uczniów do nauki. Bazą jest właśnie wspierające środowisko, drugi czynnik to poczucie, że cel nauki ma wartość, a jako trzeci autorka wymienia poczucie sprawczości i skuteczności w uczeniu się.

„Growth mindset”, czyli nastawienie na rozwój, to opracowana przez Carol Dweck idea wpływu naszego nastawienia na naszą motywację do działania i nauki.

Bazuje na założeniu, że nauka to proces i że każda osoba jest w stanie osiągnąć zamierzony cel. Każda będzie musiała włożyć w jego realizację inny wysiłek, jednak jeśli tylko ktoś „wie”, że da radę, to… da radę!

Przeciwieństwem „growth mindset” jest „fixed mindset”, nastawienie na stałość. Kierując się „fixed mindset” wierzymy, że oceny wyznaczają granice naszych możliwości i nie jesteśmy w stanie pomnożyć naszego kapitału intelektualnego.